Het thema van een bijeenkomst kan bijv. zijn: Eenzaamheid, lijden en troost.
Want wat bedoelen we eigenlijk als we spreken over eenzaamheid? En hoe kunnen we eenzaamheid herkennen in de praktijk? Als we zien dat mensen lijden aan eenzaamheid, verdriet en/of wanhoop. Wat kunnen we dan voor hen betekenen? Wat zou troostend kunnen zijn? Kunnen we hen nabij zijn en het ‘uithouden’, ook als het lijkt dat we ‘niets’ doen?
Reactie Raad van kerken: Met een 15-tal deelnemers uit verschillende kerken beleefden we een heel interessante avond. Interactief met veel oefeningen en gesprek, dachten we na over wat eenzaamheid betekent en hoe daarop goed te reageren, maar ook om het te herkennen. Daarbij waren we zelf steeds het uitgangspunt en wisselden we ook uit op welke momenten we zelf eenzaamheid of lijden ervoeren en hoe anderen daarbij helpend en troostend kunnen zijn. Dit gaf inzicht in hoe we dan op anderen kunnen reageren en aandacht geven aan hun gevoelens van eenzaamheid en lijden. Wie er niet bij was heeft veel gemist! Een avond om over door te praten…